Shunbun-no hi - jedno z najważniejszych japońskich świąt

źródło:sutemi.ru

Właśnie zawitała do nas wiosna i to zarówno ta astronomiczna, jak i kalendarzowa. Z tej okazji w Polsce mamy wesoły i barwny zwyczaj topienia Marzanny. W Japonii natomiast celebruje się Wiosenne Zrównanie Dnia z Nocą - Shunbun-no hi [czyt.: siunbun-no-hi]. Jest to jedno z ich ważniejszych świąt, jednak nie jest obchodzone tak widowiskowo i spektakularnie jak większość pozostałych świąt.

Wiosenne Zrównanie Dnia z Nocą jest w Japonii świętem narodowym od 1948 roku. Jest to święto ruchome, ponieważ równonoc wypada 20 lub 21 marca. Data Shunbun-no hi jest ustalana nie wcześniej jak w lutym poprzedniego roku i jest poprzedzona wyliczeniami astronomicznymi. 

Przed rokiem 1948 tego dnia obchodzono Shunki korei-sai [czyt.:siunki koreesaj] - święto wywodzące się z shintoizmu. Był to cesarski festiwal podczas, którego czczono przodków. Wizerunek tego święta został zmieniony ze względu na, tworzoną po drugiej wojnie światowej, nową konstytucję rozdzielającą religię od państwa, i od tego momentu oficjalnie polega na celebracji natury i wszelkiego życia. Mimo wprowadzonych zmian tego dnia tak naprawdę wciąż jeździ się odwiedzać groby przodków. Japończycy oddają cześć zmarłym bliskim, myją nagrobki, palą kadzidła, przynoszą kwiaty, sake i botamochi (kulki ryżowe ze słodką fasolą, która zgodnie z wierzeniami ma odganiać złe duchy). Z tego względu w okolicach cmentarzy tego dnia jest duże natężenie ruchu - podobnie jak w Polsce na Wszystkich Świętych.

źródło:letsjapan.wordpress.com
W Shunbun-no hi Japończycy myją groby swoich przodków i zostawiają im sake i/lub jedzenie.

Shunbun-no hi jest też kojarzony z Kusamochi [czyt.: kusamoci], czyli ryżowymi kulkami barwionymi na zielono przy pomocy liści Bylicy Japońskiej. Jest to ta sama roślina, której używa się do barwienia jednej z warstw Hishi-mochi (o których pisałam już TUTAJ).
Popularnymi potrawami na Wiosenne Zrównanie Dnia z Nocą są też Gomoku Chirashi zushi [czyt.: gomoku cirasi dzusi], czyli sushi w formie "jednogarnkowej" z co najmniej pięcioma składnikami, oraz Inarisushi [czyt.: inarisusi], czyli ryż zawinięty w "kożuszek" powstały przy produkcji tofu.

źródło:the350dereeoven.com
Kusamochi, czyli dosłownie trawiaste mochi.

źródło:delectabledarlings.com
Inarisushi

źródło:japancentre.com
Chirashi zushi.

W Japonii shintoizm i buddyzm doskonale ze sobą koegzystują, dlatego buddyści też celebrują ten dzień. Buddyści świętują przez 7 dni. Zaczynają 3 dni przed Shunbun-no hi i kończą 3 dni po nim. Ta tygodniowa celebracja nosi nazwę Haru no Higan (wiosenny higan)  i wywodzi się z VIII w.

Słowo Higan oznacza "drugi brzeg". Jest to buddyjski termin, który wywodzi się z idei, że istnieje rzeka, która oddziela ten świat od zbawienia. Rzeka ta jest pełna iluzji, pasji, bólu i żalu i tylko przekraczając ją (walcząc z tymi uczuciami) można dostąpić oświecenia. Mówi się, że kiedy noc i dzień są równe Budda pojawia się na ziemi, aby ocalić zbłąkane dusze i pomóc im w przekroczeniu rzeki, czyli dostąpieniu nirwany (dlatego wizyta na cmentarzu tego dnia jest radosnym wydarzeniem).

W Japonii mówi się, że po Shunbun-no hi zimowe chłody wreszcie znikają, a sakura zakwita (kwitnienie wiśni uznawane jest za symbol wiosny).

W Warszawie sakura zakwita przeważnie dopiero na początku maja, ale krokusy już się pojawiły (^_^)